Deze tekst van Leonard Cohen staat op de gouden binnenmuur van mijn praktijk. Een tekst die mij pakt, iedere keer als ik hem deze woorden hoor zingen. Het is zoals ik naar onze huid kijk. Een huid die nooit perfect is maar altijd een kenmerk heeft waar je aan herkend wordt. We hebben allemaal wel ergens een barstje, een rimpel of een pukkel op onze huid. Maak je dus geen zorgen: daar komt het licht naar binnen!
Zo denk ik ook over schoonheid. Wat is dat? We worden in de bladen en de media dagelijks geconfronteerd met het ‘perfecte’ uiterlijk. Maar is dat ook werkelijk zo? Is het cliché om te zeggen dat het te maken heeft met tevreden zijn met jezelf? Moet je je druk maken over je te grote neus, je kleine oogjes, je dunne lippen, je korte wimpers of die pukkel? Is het niet erg dat er maar heel weinig vrouwen zijn die tevreden over zichzelf zijn, die blij zijn met hun mooie haar, hun oogopslag, de volle wenkbrauwen, de mooie mond die zo vrolijk omhoog krult als ze lachen, én dat ze er niet een zijn uit die dertien in dat dozijn.
Is schoonheid een gefotoshopt uiterlijk met een lach waar de witheid van de tanden je tegemoet schittert? Of is dat een huid die het leven toont? Het blijft een groot punt van discussie, waar ik met mijn handen een klein steentje aan kan bijdragen. Net als de plastisch chirurg wijzigingen aan kan brengen en de cosmetisch arts met een filler iets kan opvullen.
Als je mijn praktijk binnenstapt zie je zes foto’s hangen van prachtige vrouwen. Twee met een gezichtsverlamming, twee die scheel kijken en twee met littekens van ernstige brandwonden. Deze foto’s heb ik uit tijdschriften geknipt en in lijsten opgehangen. Een eerbetoon aan vrouwen die het uiterlijk hebben waar wij allemaal bang voor zijn. De meeste vrouwen in mijn praktijk zien eruit zoals ik. Een vrouw met hier en daar een kreukel, met hier en daar een rimpel, een vlek. Ik heb de mazzel dat ik geboren ben met een mooie egale huid, maar ik moet er ook bij vertellen dat ik die iedere dag schoonmaak. Echt, ik sla het nooit over!
Dit is de eerste blog op mijn nieuwe website, die gemaakt is door Ruben Linthoudt. Covid-19 gooide roet in zijn baan waardoor hij geen verlenging van zijn contract kreeg, maar nieuwe mogelijkheden zag om voor zichzelf te beginnen als websitebouwer. Ook hij zag het zonlicht door de barst naar binnen schijnen. In een van mijn volgende blogs vertel ik de naam van zijn website.
Het einde van 2020 is in zicht. Oud en Nieuw in een stijl die we nog niet eerder hebben meegemaakt. Waar andere jaarwisselingen altijd vol drukte, veel zoenen en omhelzingen de boventoon voeren zal de komende jaarwisseling een andere herinnering geven. Het overdenken van 2020 zal gepaard gaan met onmacht, afscheid en verdriet. Een jaar dat we graag af willen sluiten voor een nieuw begin, waarin vaccinatie het toverwoord is.
There is a crack in everything, laat het zonlicht maar naar binnen schijnen.